Vandaag wonen we een jaar in Hongarije! Wat is dat omgevlogen… Even recapitulerend, wat voel ik nu als ik daarbij stilsta? Rust in mijn lichaam, rust en geluk in mijn hart. Ik ben hier namelijk vaak tevreden en blij. Mijn lijf doet minder pijn (drogere lucht werkt goed op mijn reuma), en de vele zonuren zijn goed voor mijn humeur! Ik leef hier licht en heb tijd om na te denken over de dingen in mijn leven. Wat goed is gegaan en wat niet. Wat beter had gekund. Over mensen en werk en zorg, over liefde en vertrouwen.
Mijn week is verrijkt met nieuwe dingen: ik dans op live muziek en heb zelfs de choreografie voor een dansje bedacht. Zo ontdek ik steeds meer creatieve kanten aan mezelf: ik heb nu plezier in mozaïeken, kleien, oorbellen maken en werken met bamboe, papier-maché en kralen. Ook ben ik inmiddels een onverwacht enthousiaste amateur-(moes)tuinliefhebber geworden. Ik herken allerlei planten en bomen, volg zaadjesgeil allerlei groene Facebookgroepen en ben alle dagen met plezier met mijn schepje en gieter in de weer. (2.200 meter grond vergt serieus tijd en aandacht). Ook draai ik mijn hand niet meer om voor het verwerken van fruit uit onze boomgaard tot sappen of gelei.
Het vele buitenzijn is enorm fijn. We maken iedere dag een wandelrondje door veld, bos en dorp. Het dorp waar we inmiddels aardig wat mensen kennen en zelfs al vrienden hebben gemaakt! Dus je voelt al wel dat ik nog geen dag spijt gehad heb van ons Hongaarse avontuur.
Natuurlijk zijn er (kleine) tegenslagen geweest: zoals de tijdrovende bureaucratie waar we ons doorheen moesten worstelen om hier onze ziektekostenverzekering voor elkaar te krijgen. En dat ik bij de apotheek nog best veel bij moet betalen voor mijn medicatie.
De taal is ook echt moeilijk, maar met dagelijkse Duolingo-lesjes, Wozzol voor het stampen van woordjes en 1x per week online les voor grammatica-uitleg begrijpen we al steeds meer. En gaan we gewoon gestaag door. Toen we na een dagje uit naar Kroatië terug in Hongarije kwamen, voelde het als thuiskomen, dat de opschriften op de borden weer zo vertrouwd en te begrijpen waren! 
Voelt het nou alsof je eeuwig op vakantie bent? Nee, na 12 maanden hier, ook in de ‘saaie’ wintermaanden, is dat niet zo. Maar het voelt wel positief, het laat zich voor mij nog het best omschrijven als ‘Altijd Zaterdag’. Daarbij doel ik dan op het ontspannen gevoel van lekker aanrommelen op die dag, geen wekker, rustig aan ontbijten, wat boodschapjes doen, wat kleine dingetjes in huis of tuin, leuke mensen ontmoeten, wat lekkers eten of drinken, allemaal in de wetenschap dat je de dag erna ook nog vrij hebt!
De gemakken van Zoom en Meet helpen goed in het onderhouden van de oude vertrouwde banden met zoonlief, familie en vrienden. Er zijn in dit jaar al 11 mensen uit Nederland bij ons komen logeren: geweldig toch dat ze die moeite nemen?
Al met al dus een aanrader om het roer om te gooien, want hoe kunnen we de rijkdom van het leven zien, als we er buiten adem doorheen rennen..?
Liefs vanuit Patosfa 
ingridkeestra 