| Dat waren de antwoorden op de vragen die me het meest gesteld werden als ik vertelde dat we naar Hongarije gingen emigreren. Vraag 1: Doe je mee aan ‘Ik vertrek’? Vraag 2: Ga je daar een Bed & Breakfast beginnen? Vraag 3: Maar wat ga je daar dan de hele dag dóen..? De eerste twee vragen geven vooral aan hoe zeer tv-programma’s de beeldvorming hebben beïnvloed hè? Zelf keek ik ook graag naar ‘Ik vertrek’ en was ik vaak vooral verbaasd over de slechte voorbereiding van de kandidaten: ze hadden vage, onrealistische plannen en hadden regelmatig geen enkele kennis van de taal van het land waar ze gingen wonen. Dat wilden wij ons niet laten gebeuren! Vandaar dat we al maanden bezig waren met Duolingo, een app op je telefoon waarmee je dagelijks lesjes Engels-Hongaars en vice versa doet. Goed voor je vocabulaire en kleine zinnetjes. Voor het betere grammatica-werk volgden we al een tijdje wekelijkse online lessen bij een Nederlandse lerares die al jaren in Hongarije woont. Zij legt ons de onderliggende grammatica uit en verhaalt en passant ook nog van de Hongaarse cultuur en gebruiken. Ja, het is een moeilijke taal, maar ik heb me echt voorgenomen het te leren spreken, omdat dat toch de enige manier is om met onze dorpsgenoten hier te kunnen communiceren! Overigens ben ik via social media intussen daadwerkelijk benaderd om mee te doen aan ‘Het roer om’: wat daarop mijn antwoord was is te lezen in de titel. We zijn namelijk nogal op onze privacy gesteld en ik beslis dan ook graag zelf wat ik wel en niet deel met anderen. En dat verklaart dan ook meteen de ‘nee’ op vraag 2. Het antwoord op de vraag nummer 3 vind ik eigenlijk het meest interessant. Hoe wordt de dagindeling hier dan? Natuurlijk heb ik daar best ideeën over: vooral veel meer buiten leven en omdat ik ontslag heb genomen als marketeer bij AKOR, begint de dag al heel aangenaam: namelijk zónder wekker! 😉 Mijn zwager noemde ons overigens ‘baby-pensionado’s’, een geweldig woord! Mijn werk voor Mantelzorger der liefde blijf ik wel doen: het delen van kennis en informatie over mantelzorg bij dementie, het geven van online workshops over deze materie en het schrijven van blogs, o.a. voor de Stichting Mantelzorgelijk. We wonen nu op 2.200 m2, dat is niet eens zo’n groot perceel voor hier, maar wel voor ons. Een flink deel daarvan is boomgaard die natuurlijk onderhouden moet worden (appel-, peren-, pruimen-, perziken-, kersen- en notenbomen!). En een moestuin met uien, tomaten, paprika’s en kruiden staat ook nog op mijn wensenlijstje. Ook wil ik volop genieten van het zonnige landklimaat, relaxen in de thermaalbaden hier, veel lezen en wandelen en samen met Ruben de natuur en steden van dit nieuwe land ontdekken! Vanzelfsprekend moeten er ook gewoon boodschappen gedaan worden, maaltijden gekookt en al dat fruit van eigen grond verwerkt worden tot sap of jam: dus werk genoeg aan de winkel. Maar het feit dat het nog openligt, dat we het zelf nog kunnen gaan invullen, dat vind ik erg aantrekkelijk. Eigen baas over eigen tijd. Geen strakke tijdschema’s meer, maar de vrijheid om te kiezen wat te doen die dag. Voorlopig vult de dag zich met dozen uitpakken en het huis inrichten en ons eigen maken. Ik geniet al dagelijks van hoe mooi het is als je hier ‘s ochtends naar buiten stapt. Ik realiseer me heus wel dat dat ook went, dat er ook dagen komen met regen en tegenslag. Dat we onze zoon, familie en vrienden zullen gaan missen… We gaan het zien en beleven. Voorlopig voelt het als een spannend nieuw hoofdstuk in ons leven. Heel mooi om dat na 37 jaar samen aan te gaan. Voor wie het leuk vindt zal ik af en toe berichten hoe het ons vergaat in dit land met ander licht, maar zoals je begrijpt na het lezen van dit verhaal pin ik me nergens op vast 😉 Viszontlátásra! Ingrid |
ingridkeestra 